Soms snap je als nadenkend mens niet waar sommigen - zie bijvoorbeeld hier of hier -de energie vandaan halen om klakkeloos onzin over te schrijven van het internet. Eén of twee lepels kokosolie in je eerste bakje koffie zou namelijk helpen om 's ochtends je brein direct op topsnelheid te laten werken.
Laten we deze claim eens onderzoeken met een ietwat kritische blik. Het hele idee van kokosolie (of roomboter) in je koffie komt van een Amerikaanse biohacker met de naam Dave Asprey. Biohacking is de soms wat gevaarlijke combinatie van biologie en (computer)hacken die, onder andere, gebruik maakt van drugs en het implanteren van chips om jezelf gezond te houden.
Aspray was in 2004 op een reis naar Nepal en Tibet gegaan om 'zichzelf terug te vinden' en had daar last van hoogteziekte. Hij zag daar dat de Tibetanen boter, gemaakt van melk van yaks, door hun thee deden, een oude manier om snel energie te kunnen krijgen.
Thuisgekomen zag hij een markt voor die drank, maar hij ruilde de thee voor koffie omdat de smaak verschrikkelijk was. Het moest hele speciale (lees: dure) koffie zijn want, zo verzon Asprey glashard, de koffie die je in de supermarkt kunt kopen zou boordevol giftige mycotoxines zitten. Niet dus. De yakboter werd gemakshalve maar ingeruild voor roomboter of kokosolie. Bulletproof Coffee was geboren en met zijn kennis van het internet duurde het niet lang voordat allerlei goedgelovige mensen ook aan die veel te dure koffie zaten te lurken. Hij verzon een hele mythologie rondom het drankje en het was al snel een hit. Ondertussen is Aspray wel miljonair geworden met zijn kwalijke handeltje.
Eén van de zaken waar mensen intuinden was dat hij meende dat de verzadigde vetten van kokosolie zo snel door het lichaam zouden worden opgenomen dat je zou barsten van de energie, terwijl je ook nog eens wat zou afvallen. Natuurlijk is er nog nooit een wetenschappelijk onderzoek geweest die zulke claims kon waarmaken en, als je even nadenkt, kan het ook gewoon niet. Je slikt met één of twee eetlepels kokosolie direct al je maximaal aanvaardbare dagelijkse inname voor verzadigde vetten.
Bovendien is geschifte koffie (water en vetten mengen nooit goed) met een vies vet kokosoliesmaakje natuurlijk volstrekt ondrinkbaar. Da's zeker geen goed begin van de dag.
Bulletproof Coffee is gewoon Bullshit Coffee. Excusez les mots. Maar goed, sommige mensen willen beslist in de maling genomen worden en voor hen bestaat er een veel goedkopere oplossing dan die mallotige modieuze koffie met kokosvet: koffiecreamer.
Koffiecreamer is makkelijk voor op vakantie en kantoor als vervanger van koffiemelk, maar koffiecreamer bevat geen gram melk. Wat er dan wel in zit? Vooral suiker. En kokosvet.
In koffiecreamer zit geen melkpoeder ofwel (in)gedroogde melk. Melkpoeder is helemaal niet geschikt om te gebruiken in warme dranken − en relatief duur. Vandaar dat we koffiecreamer gebruiken, waarin wat melkeiwit zit verstopt. Dat melkeiwit zorgt ervoor dat het kokosvet in de koffiecreamer zich goed mengt met de koffie en er geen vetlaagje op je koffie blijft drijven. Daarnaast zorgt het eiwit voor een herkenbaar, wit melkkleurtje. En vooruit, een iets romige smaak, al komt die ook uiteraard grotendeels door het kokosvet.
Maar eigenlijk doe je met koffiecreamer vooral (extra) suiker in je koffie. In de ingrediëntenlijst zul je geen ‘suiker’ zien staan, maar het gevreesde glucosestroop. De levensmiddelenindustrie maakt er dankbaar gebruik van om de textuur van producten zachter te maken, ze dikker te laten lijken én als zoete smaakmaker.
Vrijwel alle koffiecreamers bevatten dezelfde ingrediënten, namelijk: glucosestroop, geheel gehard plantaardig kokosvet, stabilisator (E340, E452), melkeiwitten, emulgator (E471), antiklontermiddel (E551) en kleurstof (bètacaroteen).
Laten we deze claim eens onderzoeken met een ietwat kritische blik. Het hele idee van kokosolie (of roomboter) in je koffie komt van een Amerikaanse biohacker met de naam Dave Asprey. Biohacking is de soms wat gevaarlijke combinatie van biologie en (computer)hacken die, onder andere, gebruik maakt van drugs en het implanteren van chips om jezelf gezond te houden.
Thuisgekomen zag hij een markt voor die drank, maar hij ruilde de thee voor koffie omdat de smaak verschrikkelijk was. Het moest hele speciale (lees: dure) koffie zijn want, zo verzon Asprey glashard, de koffie die je in de supermarkt kunt kopen zou boordevol giftige mycotoxines zitten. Niet dus. De yakboter werd gemakshalve maar ingeruild voor roomboter of kokosolie. Bulletproof Coffee was geboren en met zijn kennis van het internet duurde het niet lang voordat allerlei goedgelovige mensen ook aan die veel te dure koffie zaten te lurken. Hij verzon een hele mythologie rondom het drankje en het was al snel een hit. Ondertussen is Aspray wel miljonair geworden met zijn kwalijke handeltje.
Eén van de zaken waar mensen intuinden was dat hij meende dat de verzadigde vetten van kokosolie zo snel door het lichaam zouden worden opgenomen dat je zou barsten van de energie, terwijl je ook nog eens wat zou afvallen. Natuurlijk is er nog nooit een wetenschappelijk onderzoek geweest die zulke claims kon waarmaken en, als je even nadenkt, kan het ook gewoon niet. Je slikt met één of twee eetlepels kokosolie direct al je maximaal aanvaardbare dagelijkse inname voor verzadigde vetten.
Bovendien is geschifte koffie (water en vetten mengen nooit goed) met een vies vet kokosoliesmaakje natuurlijk volstrekt ondrinkbaar. Da's zeker geen goed begin van de dag.
Bulletproof Coffee is gewoon Bullshit Coffee. Excusez les mots. Maar goed, sommige mensen willen beslist in de maling genomen worden en voor hen bestaat er een veel goedkopere oplossing dan die mallotige modieuze koffie met kokosvet: koffiecreamer.
Koffiecreamer is makkelijk voor op vakantie en kantoor als vervanger van koffiemelk, maar koffiecreamer bevat geen gram melk. Wat er dan wel in zit? Vooral suiker. En kokosvet.
In koffiecreamer zit geen melkpoeder ofwel (in)gedroogde melk. Melkpoeder is helemaal niet geschikt om te gebruiken in warme dranken − en relatief duur. Vandaar dat we koffiecreamer gebruiken, waarin wat melkeiwit zit verstopt. Dat melkeiwit zorgt ervoor dat het kokosvet in de koffiecreamer zich goed mengt met de koffie en er geen vetlaagje op je koffie blijft drijven. Daarnaast zorgt het eiwit voor een herkenbaar, wit melkkleurtje. En vooruit, een iets romige smaak, al komt die ook uiteraard grotendeels door het kokosvet.
Maar eigenlijk doe je met koffiecreamer vooral (extra) suiker in je koffie. In de ingrediëntenlijst zul je geen ‘suiker’ zien staan, maar het gevreesde glucosestroop. De levensmiddelenindustrie maakt er dankbaar gebruik van om de textuur van producten zachter te maken, ze dikker te laten lijken én als zoete smaakmaker.
Vrijwel alle koffiecreamers bevatten dezelfde ingrediënten, namelijk: glucosestroop, geheel gehard plantaardig kokosvet, stabilisator (E340, E452), melkeiwitten, emulgator (E471), antiklontermiddel (E551) en kleurstof (bètacaroteen).
Reacties
Een reactie posten